นานาสาระ
อิทธิฤทธิ์กุมารทอง
...เรื่องราวต่อจากนี้เป็นประสพการณ์ของกุมารทองของข้าพเจ้า...ซึ่งมีออกมาในหลายๆรูปแบบในลักษณะที่แตกต่างกันออกไปนะครับ...เชิญรับฟังได้ดังต่อไปนี้...
...เรื่องที่ ๑ ทีวีเปิดได้เอง...
...มีอยู่มาวันหนึ่ง...ผมและภรรยากลับมาจากการเล่นดนตรี พอจอดรถยนค์เสร็จสรรพ...ก็พากันเดินไปเปิดประตูเพื่อที่จะเข้าบ้าน...พอประตูได้ถูกเปิดขึ้น...ทันใดนั้น...ทีวีได้ถูกเปิดขึ้นเองได้อย่างน่ามหัศจรรย์...ซึ่งรีโมทของทีวีวางอยู่ไกลจากตัวทีวีมากนัก...ไม่น่าที่จะเปิดขึ้นมาได้เองแบบนี้...
...ผมกล่าวขึ้นมาลอยๆว่า...
" เอ...ใครเป็นคนเปิดทีวีขึ้นมานะนี่ "ภรรยาผมสวนขึ้นมาทันควันว่า...
" จะมีใครซะอีกละพ่อ...ก็เป็นพวกเด็กๆไงเห็นวิ่งหัวเราะกันจ้าละหวั่นเลยละค่ะ "
...ผมคิดดูตามที่ได้เห็น ก็สรุปได้ว่า...
...กุมารทองทั้งหลายเป็นสิ่งที่...สามารถพิสูจน์ได้ด้วยตัวของเราเอง...
....ความคิดคลางแคลงใจในเรื่องเหล่านี้เริ่มลดถอยลงไปในทันที...
...เรื่องที่ ๒ จุดบุหรี่สูบทีเดียว ๒ ตัว...
...เมื่อได้รับประทานอาหารกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...ผมก็เอื้อมมือจะไปหยิบบุหรี่ที่โต๊ะมาสูบ ก็พอดีเห็นภรรยาผมหยิบบุหรี่ขึ้นมาอยู่ในมือเธอ ๒ ตัวแล้ว...ผมก็เลยรอให้เธอส่งมาให้ผมเอง...รออยู่สักแป๊บ...
หันไปดูเห็นเธอกำลังสูบบุหรี่ในระหว่างนิ้วมืิอเธออยู่ทั้ง ๒ ตัวพร้อมกัน...
ผมจึงสัพยอกเธอไปว่า " โอ้โฮ้...สูบทีเดียว ๒ ตัวเลยหรือนี่ ? "
เธอหันมากล่าวว่า"อะไรพ่อ?...สูบอยู่ตัวเดียวเห็นๆอยู๋"พลางส่งให้ผมดูใกล้ๆ
...ซึ่งในคอนนั้นผมก็ยังเห็นเป็น ๒ ตัวอยู่เหมือนเดิมนะแหละ...แต่พลันฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า...สงสัยเราจะโดนกุมารทองเล่นงานแน่ๆ...พอคิดได้...ก็พลันเห็นบุหรี่เหลืออยู่ ๑ ตัวในทันที...
ก็เลยพูดเปรยออกมาว่า...
"เด็ก ๆ ซนนักนะนี่...เดี๋ยวให้พ่อปู่จับถ่วงน้ำหมดพวกนี้...ซนกันจัง"
[ กุมารกลัวพ่อแก่ ]...
...เรื่องเห็นบุหรี่ ๒ ตัวแบบนี้เกิดอยู่ หลายครั้ง...แล้วเด็กๆก็โดนผมดุไปทุกทีเหมือนกัน...
...เรื่องที่ ๓ สุดยอดยามรักษาการณ์...
...มีอยู่วันหนึ่งผมกับภรรยาออกไปข้างนอกบ้าน ลืมใส่กุญแจบ้าน...
[ จากคำบอกเล่าของบี เด็กที่เอาพระมาให้ผมบูชาอยู่ประจำๆ ]...
...วันนั้นผม...[ บี ] เอาพระไปให้ อ. เอ็กซ์ที่บ้านพอไปถึงหน้าบ้าน มองเห็นหน้าบ้านไม่ได้คล้องกุญแจ
ผมยังยืนลังเลอยู่...พอดีพี่ข้างบ้านเขาตะโกนบอกมา่ว่า"อ.เขาอยู่บ้านนั่นแหละได้ยินเสียงดังๆอยู่บนบ้าน...อยู่เลย"
ผมได้ยินดังนั้นก็เลยเปิดประตูบ้าน อ.เข้าไป...ก็ยังไม่เห็นใครอยู่เลยสักคน ก็เลยไปนั่งรออยู่ที่โต๊ะ
ทำงานของอาจารย์...ตอนนั้นก็พลันได้ยินเสียงเด็กๆหยอกล้อกันอยู่ข้างบนบ้านกันดังสนั่นหวั่นไหว...
เสีบงฝีเท้าเด็กๆได้ยินกะว่าน่าจะมีอยู่หลายคนทีเดียว...ตอนนั้นก็ยังไม่เอะใจ...ยังคงนั่งรอ อ.อยู่ได้พักใหญ่...
พออาจารย์มาถึงบ้าน...ผมถามว่า"มีเด็กเล่นอยู่ข้างบนหรือครับ?"อ.ตอบมาว่า"ไม่มีใครอยู่ข้างบนเลย"...
เท่านั้นผมก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไรเท่านั้น...ผมก็ลาอาจารย์กลับเลยไงละครับ...
...เรื่องที่ ๔ กุมารทองทายอนาคต...
...เรื่องการมีคนโทรศัพท์เข้ามา...หรือว่ามาหาสู่ที่บ้านนั้น...ภรรยาผมหล่อนจะรู้ล่วงหน้าอยู่เสมอ...แต่ว่า
ความชัดเจนยังไม่ชัดแจ้งนัก...คือมักบอกหลังจากหวยออกแล้วเสมอคือ...เรื่องเกิดขึ้นมาแล้วค่อยบอก
ทีหลัง...แต่อยู่มาวันหนึ่งเธอได้บอกกับผมว่า"คืนนี้ ๕ ทุ่มพี่อี๊ด เสริมเวชจะโทรมาหาพ่อนะ"ผมถามกลับไปว่า"ใครบอกละ"เธอตอบว่า"เด็กๆเขาบอกมา"ผมก็รับเรื่องไว้แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก...ลืมไปแล้วเสียด้วยซ้ำแต่พอถึงเวลา ๕ ทุ่มเศษๆ...
ก็มีเสียงสายโทรศัพท์เข้ามา ผมก็รับสายปรากฏว่าเป็นอี๊ด เสริมเวชจริงๆ
อี๊ดพูดว่า"ผมไม่ได้โทรมาคุยกับ อ. มานาน...วันนี้คิดถึงก็เลยโทรมาคุยด้วย"เราพูดคุยกันอยู่พักหนึ่งผมก็วางสายไป...มาฉุกคิดได้ว่าภรรยาผมได้บอกเรื่องราวเหล่านี้มาตั้งแต่ตอนกลางวันแล้ว...ครั้งนี้จึงนับได้ว่ากุมารทองได้บอกเหตุการณืล่วงหน้าได้จริง...
...เรื่องที่ ๕ กุมารทองกับครุฑ...
...เมื่อตอนที่ผมอยู่ที่หัวหิน...มีอยู่วันหนึ่งบรรดาลูกศิษย์ได้ขึ้นมาเยี่ยมเยียนที่บ้าน...มากัน ๓ คน...
นั่งคุยกันอยู่พักใหญ่...ผมก็ได้พาบรรดาลูกศิษย์ขึ้นไปกราบกราน ล.ป.ทวดองค์ใหญ่ที่วัดห้วยมงคล...
ในระหว่างทางขณะที่กำลังเดินทางอยู่...ลูกศิษย์ที่เป็นคนขับก็พูดขึ้นมาว่า"อาจารย์ค่ะ หนูรู้สึกว่ารถหนักๆยังไงไม่รู้?"
ลูกศิษย์ที่นั่งหลังก็พูดขึ้นมาอีกว่า"หนูรู้สึกว่ารถอืดๆและเอียงไปทางซ้ายมาสักพักแล้วค๊ะ"...ในรถนั้นผมนั่งหน้ากับคนขับ...เบาะหลังภรรยาผมนั่งอยู่กับลูกศิษย์อีก ๒ คน...รวมทั้งหมด ๕ คนรถไม่น่าหนัก...แถมรถยังเอียงไปทางซ้ายมองเห็นชัดๆ...ระหว่างที่กำลังคิดอยู่สายตาพลันมองไปที่หน้ารถเห็นมีครุฑห้อยอยู่...
แวบหนึ่งก็คิดได้ว่าสงสัยกุมารทองที่ผมพกไปด้วย ๒ ตนคงจะกลัวครุฑหน้ารถแน่ๆแล้วคงพากันไปหลบอยู่นอกรถด้านซ้ายจึงทำให้รถเอียงดังที่เห็นอยู่...จึงตั้งจิตลองขออนุญาตครุฑให้กุมารอยู่ในรถได้...แค่อึดใจเดียวรถก็คืนสภาพและหายเอียงในทันที...
...เรื่องที่ ๖ กุมารทองพาหลงทาง...
...เมื่อปี พ.ศ.๒๕๕๓ นิดเป็นหลานของเพื่อนผมมาเยี่ยมที่บ้านหัวหิน...มานอนค้างอยู่ที่บ้าน ๑ คืน...
พอตกเช้าของวันใหม่นิดก็ชวนผมไปหาน้าชายชือรัตน์ [ เป็นเพื่อนผม]อยู่ที่แถวๆราชบุรี...สวนผึ้ง...
ผมก็เลยชวนภรรยาไปด้วยจะได้ทำความรู้จักกับ...รัตน์น้าชายของนิด...พอไปถึงแถวสวนผึ้ง ระหว่างที่นิดก็ขับรถเข้าไปในสวนผึ้ง...แรกๆก็ดูคล่องแคล่วดีอยู่หรอก แต่พอไปๆเริ่มวกไปวนมา...เข้าผิดทางบ้าง...ถอยรถกลับไปกลับมาบ้าง...ผมรู้สึกนึกรำคาญเลยถามนิดว่า"นิด...แกมาหารัตน์มันบ่อยๆทำใมเดี๋ยวเข้าผิดเข้าถูกละ?..."
นิดตอบมาว่า"ใช่...พี่เอ็กที่จริงผมมาหาน้ารัตน์อยู่บ่อยๆ แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร จำผิดจำถูกผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน...พี่"เราหลงทางอยู่แถวนั้นอยู่ได้ประมาณ ๑ ช.ม.เศษ ช่วงนั้นพอดีผมแว๊บมาว่า...เอ...
สงสัยกุมารเล่นซนแน่ๆ...พอคิดได้ก็ดุพวกกุมารไปว่า"เด็กๆถ้าซนแบบนี้ ต่อไปพ่อไม่พาไปไหนด้วยแล้ว"พูดไม่ทันขาดคำ เจ้านิดก็บอกว่า...พี่เอ็ก...ผมจำทางได้แล้ว...ขับไปได้สัก ๑๐ นาทีก็ถึงบ้านรัตน์อย่างง่ายดาย...หลังจากเหตุการณ์วันนั้น...พอต่อไปจะไปที่ไหนจะต้องบอกเด็กๆไม่ให้ซนอีกเป็นอันขาด...
...ยังมีอีกหลายเรื่องราวเกี่ยวกับกุมารทอง แล้วค่อยพบกันใหม่นะครับ...สวัสดี...
