...เมื่อประมาณ๑๕ปีที่แล้วผมได้ให้พระรอด อ.ฝั้นปี๑๗...เพื่อนผมชื่อว่า"เปี๊ยก"ไป๑ องค์...ซึ่งเปี๊ยกก็นำไปให้แฟนอีกต่อหนึ่ง...ต่อไปนี้เป็นเรื่องราวจากคำบอกเล่าของอรแฟนเปี๊ยกที่ได้เล่าถ่ายทอดจากปากคำของตนเองสู่เปี๊ยก....เรื่องราวมีดังนี้...

   ...วันนั้นอรขับรถไปซื้อของที่ตลาดแถวๆบางนา...พวกเด็กๆที่ไปด้วยก็ลงไปซื้อของที่ตลาดกัน...อรนั่งรออยู่ในรถอ่านหนังสือพิมพ์อยู่...นั่งอ่านอยู่ได้สักพักใหญ่...ทันใดนั้นรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงที่ดังกัมปนาทขึ้นมา...และรู้สึกว่ารถกระบะที่นั่งอยู่นั้นถูกกระแทกอย่างรุนแรง...จนรถยู่ยี่ยับเยินไปจนถึงตัวคนขับเหลือช่องอยุ่เพียงนิดเดียวเท่านั้น...

   ...สรุปเรื่องก็คือระหว่างที่อรนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่นั้น...มีรถบรรทุกเบรคแตกวิ่งเข้ามาชนรถกระบะของอรที่จอดอยู่เต็มที่จนรถยับเยินหมด...เหลือช่องตรงคนขับรถอยู่น้อยนิดเท่านั้น...ที่หน้ารถของอรมีพระรอดของอ.ฝั้นที่เปี๊ยกให้ไว้อยู่ที่หน้ารถเพียงองค์เดียว...ตัวอรเองไม่มีร่องรอยของบาดแผลใดปรากฏขึ้นทั้งสิ้นจึงเป็นอุทาหรณ์ที่บอกให้เรารู้ว่า...พุทธคุณในองค์พระมีความศักดิ์สิทธิ์ที่จะช่วยให้แคล้วคลาดจาก...ภยันอันตรายทั้งปวงได้อย่างแน่นอน...

   ...ดังนั้นจึงเป็นข้อยืนยันชัดเจนได้ว่า...พระไม่ว่าจะเป็นรุ่นไหนก็ตาม...หากได้ปลุกเลกขึ้นมาจาก

พระอริยะสงฆ์แล้วไซร้...ก็ย่อมต้องทรงอานุภาพ...วิเศษสุด...ป้องกันภัยอันตรายต่างๆได้อย่างแท้จริง...